این زخـم های کهـنه مـداوا نمی‌شود            این جامه‌ها دگر تن زهـرا نمی‌شود

بـوران درد لطمه زده بر طـراوتش            دیـگـر گـل تـبــسّـم او وا نـمی‌شـود

می‌خواهد او به خاطر من پا شود ز جا            هـرچه تـلاش می‌کـنـد امـا نمی‌شود

در سیـنۀ شکـستـه و آسیب دیـده‌اش            حجم عظیم غـربت من جا نـمی‌شود

از ابــتـدای قــصـۀ عــشـاق تـا ابــد            بی‌شک شبـیه فـاطمه پـیدا نـمی‌شود

ای مونس غروب غم انگیز روزها            دلـدادگـی بـدون تـو معـنـا نـمی‌شود

در کوچـه بـاغ های مدیـنه بهـار من            بی‌اذن تو شکـوفه شکـوفـا نمی‌شود

دیگر بمـان که آب فـتـاده ز آسیـاب            در این محله فـاطمه دعـوا نمی‌شود